zaterdag 20 september 2014

Eetbare fietstocht

Ik vond weer een leuke activiteit in het Goudse: een Eetbare Fietstocht. Deze (inmiddels tweede) fietstocht gaat langs verschillende buurtmoestuinen. Het thema is voedsel van dichtbij. We beginnen in een buurt, waar een gezamenlijke buurtmoestuin is aangelegd en deze zal vandaag officieel geopend worden door de wethouder van Duurzaamheid, milieu en dierenwelzijn en nog zo wat, tevens Innovatief burgerschap. Zij zal daar een appelboom planten (Schone van Boskoop).
We worden gastvrij ontvangen met vlierbloesemlimonade en krijgen uitleg hoe deze buurtmoestuin ontstaan is.

Ik vind het heel bijzonder dat zoiets mogelijk is, in woonwijken waar doorgaans meer en meer schuttingen geplaatst worden, en dan dit in een stukje openbaar groen. De eerste (negatieve) gedachte die bij me opkomt is: dit gaat nooit goed, dit wordt vernield, gejat, een hangplek. Maar het schijnt dus te kunnen, geweldig!


We stappen op de fiets en gaan naar de tweede locatie, Ouders Vrucht, een van de eerste zorgboerderijen, met zes bewoners met een agrarische achtergrond en vijf cliënten voor dagbesteding. Er is een boerderijwinkel, ik koop er weleens groente en fruit. We krijgen vandaag uitleg over het kaasmaken. Dat vind ik wat jammer, omdat ik liever een rondleiding door de moestuin had gewild en de dieren wil ik ook wel even zien. Ik weet wel hoe je kaas maakt en dat is voor mij minder interessant nu ik steeds plantaardiger eet.

Terwijl ik luister leun ik tegen een diepvrieskist vol vlees. Aan de ene kant vind ik het goed hoe hier met de dieren wordt omgegaan … de dieren staan in weilandjes in de buurt, de bewoners zie ik regelmatig rijden met een bakfiets met ouderwetse melkbussen en het is totaal niet vergelijkbaar met de massaliteit van de bio-industrie … toch krijg ik er steeds meer moeite mee om hier stukken bevroren dier te zien en een paar meter verder de nog levende dieren te kunnen horen.
Maar zoals vaak sta ik hierin alleen, niemand reageert als de boer verteld dat de koeien op een acceptabele leeftijd geslacht worden (4 jaar!).
De lezing over kaasmaken gaat verder en ik kijk om me heen. Achter me zie ik een tekst aan de kast geplakt, over de ‘verdingelijking’ van het dier. Ik begin ergens tussenin te lezen:

... Het is lastig te zeggen waar het omslagpunt ligt. Het leven op een megabedrijf is niet per definitie slecht en een kleine boerderij is geen garantie voor dierenwelzijn. Maar de subjectieve waarde van een dier wordt wel deels bepaald door de aandacht die de mens het kan geven. In die zin is er een spanning tussen de grootte van een bedrijf en de waarde van een individueel dier. De bezwaren tegen megastallen ga vaak over dierenwelzijn, volksgezondheid of milieu.
Maar het wezenlijke bezwaar, zegt de Raad voor Dierenaangelegenheden, zou wel eens kunnen liggen in de ‘morele intuïtie dat verdergaande schaalvergroting leidt tot verdere verdingelijking van het dier’.
Die verdingelijking dreigt waar mensen geen persoonlijke ervaringen meer opdoen met productiedieren. Ze zijn apart gezet om onder de meest optimale omstandigheden zo snel en zo efficiënt mogelijk te produceren. Van een productiedier krijgen we geen natte neus tegen onze wang, geen vrolijke begroeting, geen gezelschap en geen trouw. We hebben er alleen nog een gastronomische relatie mee. En daarmee ontnemen we hen de mogelijkheid om ons iets anders te geven dan het product waarvoor wij hen in leven hebben geroepen...

Het is waarschijnlijk als opsteker voor deze boerderij bedoeld, maar ik word er toch een beetje verdrietig van. Ik verlaat de kaasproeverij en loop naar buiten, het erf op. Ik ga de stallen binnen, het ziet er keurig uit, niks op aan te merken in vergelijking met de bekende afschuwelijke beelden, maar toch.
Ik heb een poos geleden nog eens gekeken naar vacatures op een zorgboerderij … 
gelukkig is het nooit wat geworden, ik zou het niet kunnen. Hoe ‘goed’ er ook voor de dieren gezorgd wordt, ze zullen toch uiteindelijk toch vrij jong gedood worden.


De boerenkool staat er in ieder geval puik bij:


Op naar de volgende locatie, in weer een totaal andere buurt een mooie en lekker wilde moestuin op een binnenterrein:



We gaan nog naar de winkel van molen De Roode Leeuw, met streekproducten en daarna naar de achterplaats van een buitenschoolse opvang met bakken in Makkelijke Moestuin stijl:



De afsluiting vind plaats in een tuin op een prachtige locatie,waar we ongelofelijk gastvrij onthaald worden op gerechten gemaakt uit eigen tuin, met een drankje en ook nog een leerzame kwis over voedingsmiddelen.




Ik vond het een superdag en heb bijzonder leuke mensen ontmoet.